Dinsdag, 7 september. Excursie naar Lugano.
Vandaag een bijzondere excursie, nu eens niet met de bus maar met de boot. We gaan varen over het meer van Lugano met als einddoel natuurlijk Lugano. Het blijkt dat de
boot een (heel) oude Amsterdamse rondvaartboot is. Het is niet helemaal wat we verwacht hadden, we droomden over een boot met een onderdek en een zonnedek en een bar, maar het is gewoon zitten op bankjes tot je er bent.
De eerste stop is in Gandria hier is er tijd voor koffie en een korte wandeling door het dorpje. We pakken het eerste cafeetje dat we zien en de koffie is prima, deze keer zonder lekkernij. De wandeling door het dorpje is heel bijzonder, er zijn eigenlijk geen vlakke straatjes, het zijn allemaal trappen, trap op, trap af. We doen een poging en komen zo toch onverwacht bij het (of een) kerkje van het dorp. Toch is het ook hier weer bijzonder dat men in vroeger tijden zoiets hier kon bouwen, zowel technisch als financieel. We maken de wandeling niet te lang, want - o ja, hoe moeten we ook al weer terug. We bereiken net op tijd de boot en gaan verder over
dit meer richting Lugano.
We mogen tot half drie in Lugano rondwandelen, lunchen, shoppen, wat je zelf maar wilt. Op de Piazza Riforma is een wel heel groot aanbod van cafe/restaurants.
Uiteindelijk kiezen we voor Vanini, een groot terras en een echte lunchkaart. We gaan voor een soort pannenkoekje (deftig Crepe) met ham en kaas, niks bijzonders aan, alleen de prijs, 14 euro. Natuurlijk een drankje erbij en het genieten van de lunch, het uitzicht en de sfeer kan beginnen.
Na de lunch zwerven we wat door deze stad langs winkels maar vooral genieten we van de mooie gebouwen en de sfeer die overal te proeven is. Natuurlijk bezoeken we ook de cathedraal, weer anderen gingen met het treintje door de stad, ook leuk.
Na een ijsje is het tijd om de weg naar de boot weer te vinden, voor de reis naar het smokkelaars museum, of eigenlijk het douane museum. We zijn er snel maar vanwege de corona regels moeten we ons in twee groepen splitsen, helaas, maar gezien de ruimte in het museum, een heel verstandig idee.
Het museum is leuk maar daar is dan ook alles mee gezegd. We zien heel weinig typische smokkel trucs en veel dingen die met de taken en de geschiedenis van de Douane te maken hebben. Na een drankje op het terras van een cafeetje, gaan we terug naar de boot en zijn om half vijf weer op de camping. Vanavond gezamenlijk diner in het restaurant van de camping.
Om zeven uur stormen we bijna letterlijk het restaurant binnen, zoeken om een plaatsje aan een tafel is eigenlijk niet nodig, er zijn vijf grote tafels voor ons gereserveerd. Eerst de drankjes, prima, dan na enige tijd, voor iedereen een kwart pizza - kaas tomaat. Dan bijna direct daarna een bord met fijn gesneden vleeswaren,
ook lekker. Dan ontstaat er een misverstand, de ober zet bij ons een schaaltje sla op de tafel waar we allemaal iets van nemen maar dat blijkt bestemd voor de
volgende tafel waar een vegetarische reisgenoot op zit te wachten. De ober reageert een beetje boos: waarom heeft u dat dan aangenomen, zegt hij tegen mij. Ja wij wisten toch niet dat het voor tafel twee was. Uiteindelijk wordt het opgelost, er is nog wel een schaaltje sla.
Dan eventjes niks, lekker tijd om te kletsen. Maar dat doen ze aan elke tafel en al met al wordt het een oorverdovende kakafonie van geluiden. Dan, krijgt geheel onverwacht iedereen een schaaltje sla, waarom vragen wij ons af. Dan eventjes later een groot bord met frites en twee varkensfilet lapjes in champignonsaus. We weten
ons geen raad met al die bakjes sla maar de frites en het vlees smaken prima.
Ondertussen krijgen we flarden door van de voetbalwedstrijd Nederland - Turkije, we staan al met 2 - 0 voor. Het is half tien als we weer terug gaan naar de car. Welterusten, morgen een vrije dag.
Woensdag, 8 september. Vrije dag.
Afgelopen zondag was ook een vrije dag, dus de was is al gedaan, de rommel al opgeruimd, tja, we hoeven niks meer te doen. Dus tijd om de website bij te werken, foto's te selecteren en te lezen. Ook heerlijk eigenlijk. Het weer begint wat fris maar we zitten buiten met de koffie en bedenken wat we vanmiddag zullen gaan doen.
Er staan een flink aantal tips op de uitgereikte informatie, maar een springt er uit voor ons, wandelen naar de waterval, eerst naar het dorp, dan naar het
'bovendorp' en dan nog bijna een half uur.
Dan horen we dat een van onze reisgenoten naar het ziekenhuis is, vanwege hartproblemen, wat een schrik, we hopen dat het goed komt met hem.
Na de lunch gaan we om één uur al op pad, want het belooft zeker een wandeling van een uur heen te worden en dan nog een uur terug. Naar het dorp, een vlakke weg en
we schieten snel op. Dan omhoog naar het 'bovendorp' dat is al pittig, maar dan..... een pad dat dan weer heel stijl is en dan een pad dat echt aan groot onderhoud
toe is, dan weer een stuk zo stijl naar beneden dat het echt met heel kleine stapjes gaat. Ruim anderhalf uur voor de heenreis. Maar dan heb je ook wat.
De waterval is best leuk en er is ook ruim voldoende water, het plonst met grote vaart naar beneden en stort zich in een soort vijver die weer overloopt in een
volgende vijver enz.
Zwembroek en handdoek meegenomen, maar we zijn echt niet alleen, een Belgisch gezin is er ook lekker aan het baden geweest. Het water is eerst best wel koud maar even
later valt het wel mee en kun je zelfs een paar slagen zwemmen. Onder de waterval staan is niet verantwoord, het water zou een gat in je hoofd maken. Na een kwartier gaan we al weer op de terugweg, niet zonder een flink aantal foto's te maken. We komen ook nog een flink aantal reisgenoten tegen maar die willen niet zwemmen.
Als we weer in het 'bovendorp' zijn is het precies drie uur, de kerkklok slaat drie keer, kerkje even bezoek en dan over de gewone weg naar Porlezza. Echter een
cafeetje vinden we niet gemakkelijk, er is heel veel gesloten, tja. Na vragen - aan een paar reisgenoten - vinden we MOOD, een klein cafeetje, waar thee en cola besteld wordt.
Half vijf zijn we weer op de camping, mooi op tijd voor de groeps-borrel. Daar horen we ook dat de reisgenoot met de hartproblemen er mooi op tijd bij was, twee stents zijn bij hem geplaatst, maar hij moet nog een nachtje blijven en mag misschien een tijdje geen auto rijden, dat is dan toch wel een probleem.
Morgen weer een reisdag. Welterusten.
Donderdag, 9 september. Reisdag naar Mortseratsch.
De reis gaat vandaag naar Mortseratsch, nooit van gehoord tot deze reis, het is een gehucht, dicht bij St. Moritz en aan de voet van een gletsjer, dus het kan nog koud worden. We gaan vol goede moed op pad, al nemen we wel eerst koffie en zwaaien iedereen uit, we vertrekken weer als allerlaatste. O ja, de mover is immers stuk,
en de car moet nog wel even aan de auto. Met wat sjorren en duwen manoeuvreren we de car een kwart slag en hangen hem zo aan de auto, een beetje een ruime bocht en we kunnen vertrekken, het is wederom precies elf uur als we camping verlaten. 's Morgens had ik nog willen tanken maar de pomphouder in Porlezza had de pomp voor gewone
diesel afgeplakt, je kon alleen nog maar een super-diesel krijgen voor 2,10 euro, nou dat ging me echt te ver, 30% er bovenop, een schande. Dus nu maar tanken bij een pomp in een volgende dorp.
Het eerste deel van de route is hetzelfde als de heen reis, dat is mooi maar ook weer niet, want er zitten flinke stukken in met wegversmallingen, hoge muren strak langs de weg, scherpe haarspelbochten en stijle afdalingen. Een paar keer laten we de anderen maar voor om zo veiliger de bocht te kunnen nemen. De pomp is snel gevonden en voor een nette prijs afgetankt.
We vervolgen de weg door lange en korte tunnels, maar over het algemeen was het verkeer minder druk dan op de heenreis. Tot Chiavanna verloopt de reis over best
vlakke wegen en we schieten lekker op. Dan in een dorpje moeten we in een bocht onder een soort brug of poort door die erg smal is, ik hoop maar dat er van de andere
kant niks komt want je kunt niks zien. Nou we hebben dus pech, een enorme vrachtauto komt op ons af rijden en heeft een flinke vaart, ik zie nog net kans op een laag stoepje te komen en zo schade te voorkomen. Pff, wat een nare bocht.
Op de reisbespreking is meegedeeld dat op precies 59 km van het startpunt een groot parkeerterrein is. Nou het klopt precies en er is ruim voldoende plaats. Maar wat zo raar is, bij een route door dit land denk je aan een groot parkeerterrein op een weg langs of op een berg, met pic-nic banken, met een schitterend uitzicht, een wc
en misschien ook nog een restaurantje of op zijn minst een koffietentje. Maar dit is een enorm parkeerterrein bij een winkelcentrum, met de kale aankleding die daarbij hoort.
Nu gaan we langzaam omhoog, naar de Maloja pas. Maar er is ook een stuk waarbij de haarspeldbochten op elkaar gestapeld lijken te zijn, van onderaf zie je een groot
aantal wegen boven je heen en weer gaan met de auto's die daarnet nog voor je reden op de vlakke weg. Schitterend, spannend en inspannend tegelijk.
Dan, als we over de pas zijn, komen we langs het meer van St. Moritz over een vrij vlakke weg.
In St. Moritz is een omleiding aangegeven met 'Transit' maar er is een bordje weggevallen en plots staan we in een woonwijk, tja, dan is er een wat ruimer kruispunt en dus, ja hoor, we kunnen keren, het past precies, we rijden de bus maar achterna en komen zo de stad uit. Na nog een kwartier staan we op de camping en krijgen plaats 113, tja, wat
is erger, 13 of 113, nou 13 is vast nog erger. De grond is eigenlijk geen grond, we staan op rotsen met wat gravel, enkelen proberen een haring in de grond te slaan voor hun luifel, maar op ons plekje is het onbegonnen werk, zit de pen er half in dan zit ie los en verder wil ie niet, dus geen voortent, ook geen ramp. We zijn gewaarschuwd dat hier zomaar sneeuw kan vallen. Voor nu welterusten.
Naar de volgende etappe